сущ
аһыҥа

см. аһыҥа.

м. зоол. аһыҥа.

тооппоор аһыҥа крупная кобылка (насекомое).

несов. сыыбырҕаа, сырдьыгынаа; верещат кузнечики аһыҥа тыаһа сырдьыгыныыр.

разд.-кратн. издавать скрипучие звуки; аһыҥа кыыбыргыыр кузнечик стрекочет.

1) прыгать, скакать; аһыҥа ыстаҥалыыр кузнечик прыгает; 2) спорт. соревноваться в "ыстанга" (см. ыстаҥа ).

ж. 1. уменьш.-ласк. от кобыла 1; 2. муз. кобылка (струнаҕа сыттык мас); 3. зоол. аһыҥа.

1) мочь, осиливать; үлэни кыай = осилить работу; 2) побеждать, одолевать; өстөөҕү кыай = победить врага; 3) поражать; истреблять, уничтожать; аһыҥа оту кыайбыт кобылка погубила траву.

гл
сырдыргыыр. Стрекочут кузнечики - аһыҥалар сырдыргыыллар