сущ.
даача

прил. даача; дачные места даача миэстэтэ.

м. даачаҕа олорооччу, даача олохтооҕо.

прил. кураанахтыйбыт, иччитэхсийбит; опустелая дача иччитэхсийбит даача.

ж. вилла (баай тэрээпиннээх, сад-таах даача).

II ж. даача (куорат таһынааҕы сайылык дьиэ).

прил. 1. (работающий, служащий по найму) наймыга үлэлиир, наймы; наёмный рабочий наймыга үлэлиир рабочай; 2. (отдаваемый или взятый внаём) наймы; наёмная дача наймы даача.

сов. что былдьата тут, былдьат; застроить дачами участок земли учаастагы даачаларынан былдьат, учаастакка даачалар-да тут.

м. 1. аллараа өттө, алын өттө; сдаётся низ дачи даача аллараа өттө (аллараа мэндиэмэнэ) куортамҥа бэриллэр; 2. низы мн. разг. (эксплуатируемые классы) алын араҥа дьоно, кыра дьон; 3. низы мн. муз. (низкие звуки) намыһах тоннар.

сов., остеклять несов. что өстүөкүлэлээ, таастаа; остеклить дачу даачаны өстүөкүлэлээ.