сущ
долбуур

см. долбуур .

м. долбуур, баанньык долбуура.

только мн. долбуур орон (оһох иннинэн үөһэ хаптаһын орон).

I ж. 1. долбуур; книжная полка кинигэ долбуура; 2. ж.-д. орон (вагсҥҥа сытар миэстэ); место на верхней полке үөһээ ороҥҥо сытар миэстэ.

сов. что харбаа, сиппий, тарый, сот; обмести валенки веником хаатыҥкаҕын миинньигинэн сотун; обмести пыль с полок долбуур быылын сотон түһэр.

м. 1. (ряд полок) стеллаж, долбуур; 2. (приспособление для хранения в стоячем положении) стеллаж, өйөбүл; поставить вёсла на стеллажи эрдиини өйөбүлгэ уур.

несов. 1. разг. (касаться чего-л.) олор, сыһын; полка хорошо прилегает к стене долбуур истиэнэҕэ үчүгэйдик сыстар; 2. (быть расположенным) ыксатыгар баар буол, тэллэх баттаһа сыт; сад прилегает к реке сад өрүс ыксатыгар баар.

м. тех. кронштейн (балкону, долбууру эркиҥҥэ туттарар тирээбил).

сов. кого-что батар; уместить все книги на полку кинигэни барытын долбуурга батар.