мн. (ед. наушник м.) 1. кулгаах, кулгаах сабыыта; бэргэһэ кулгааҕа, кулгаах таҥаһа; шапка с наушниками кулгаах сабыылаах бэргэһэ; 2. (прибор) наушник, кулгаахха кэтэр.

1) ухо; уши || ушной; кулгаах кулугута ушное отверстие; кулгаах сарыыта барабанная перепонка; хаптаҕай кулгаах истибэтэх, хара харах көрбөтөх погов. плоским ухом не услышанное, чёрным глазом не увиденное (т. е. неизвестное, диковинное); 2) боковая часть чего-л.; хомуут кулгааҕа гуж хомута; бэргэһэ кулгааҕа наушники шапки.