I сов. кого-что (опрокинуть) сууллар, охтор; ветер повалил дерево тыал маһы охтордо.

хватать за затылок; кэтэхтээн охтордо он его повалил, схватив за затылок (в борьбе) # бэргэһэни кэтэхтээ = пришивать заднюю часть шапки.

II сов. разг. 1. (о толпе) тоҕо анньан киир, тоҕо кутулун; народ повалил на площадь дьон площадка тоҕо анньан киирдэ; 2. (густой массой) түһэн үллүктээ; снег повалил хлопьями кем хаар түһэн үллүктээтэ.

страд. от түөрэхтээ=; сүүрэн түөрэхтэн = скакать, вскидывая задние ноги (о животном). түөрэхтэт = побуд. от түөрэхтээ=. түөрэхтэтэлээ= многокр. от түөрэхтээ=. түөрэхтээ= 1) уст. гадать (подбрасывая какой-л. предмет; см. түөрэх ); 2) перен. разг. опрокидывать, валить кого-что-л.; кини бастыҥ тустуугу түөрэхтээтэ он повалил лучшего борца.