несов. 1. что (доводить до гниения) сытыт; гноить сено оту сытыт; 2. кого, перен. сытыт, хам тэбис; гноить в тюрьме түрмэҕэ сытыт, хаайыыга хам тэбис.

сов. 1. что сытыт; 2. кого, перен. (напр. в тюрьме) сытыт, сордоон өлөр.

v. to rot; сытыт= v. to make rot

сов. 1. кого-что (промочить) льылбы сытыт; 2. что (напр. солёную рыбу) злит, илитэн биэр.

сов. 1. кого (изнасиловать) кыыһын сүтэр, күүһүлээ (сааһын ситэ илик кыыһы); 2. кого-что, перен. (нравственно развратить) сытыт, сытыган сигилилээ.

м. сытытааччы, сытыган сиги-лилээччи.

гл,сов
илиппит, таһыттан сытыппыт

прил. 1. (вызывающий гниение) сытытар, ириҥэрдэр; гнилостные бактерии сытытар бактериялар; 2. (вызываемый гниением) сытыган, никсик; гнилостный запах болота бадараан сытыган сыта.

прил. 1. (порождающий тление, смерть) сытытар, өлөрөр; 2. перен. алдьатыылаах, буортулаах; тлетворное влияние алдьатыылаах сабыдыал.

с. 1. (по гл. гноить) сытытыы; 2. (по гл. гноиться) ириҥэрии.