прил. 1. албын, үөннээх; лукавый человек албын киһи; 2. (задорный) үөннээх, тэбэнэттээх, дьиибэлээх; 3. в знач. сущ. м., прост, (бес, дьявол) абааһы.

нареч. шаловливо, озорно, игриво; тэбэнэттээхтик оонньоо = шумно шалить; тэбэнэттээхтик күл = громко, игриво смеяться.

частица словообразующая, образует от прил. нареч., обозначающие степень интенсивности действия: үчүгэй баҕайытык очень хорошо, мило; тиэтэллээх баҕайытык весьма поспешно; ынырык баҕайытык очень страшно; тэбэнэттээх баҕайытык күллэ он засмеялся очень задорно.