үлэҕинэн оҥоһуллубут; утум, абыычай

м. абыычай, үгэс, куолу; старинный обычай былыргы абыычай; традиционный обычай үгэс буолбут абыычай.

сущ
абыычай (уруккуттан олохсуйбут сиэр, үгэс)

устарелый прил. эргэрбит, эргэ; автомобиль устарелой конструкции эргэрбит конструкциялаах автомобиль; устарелый обычай эргэ абыычай.

ж. экзогамия (первобытной общинной тутул саҕана биир уус, биис иһигэр ойох-эр ылсыыны бобор абыычай).

ж. эндогамия (общество сайдыытын эрдэтээҕи кэрдииһигэр наар биир уус, биис иһиттэн эройох ылсар абыычай).

1) традиция; обычай; үгэс буолбут (это) стало традицией; өбүгэлэр үгэстэрэ обычай предков; 2) привычка, обыкновение; үгэс курдук модальное словосочет. как обычно; үгэс курдук, бүгүн эмиэ эрдэ турдулар как обычно они и сегодня встали рано; ср. абыычай.

прил. уст. туспа дойду, омук; иноземные обычаи туспа дойду абыычайдара.

несов. 1. өрө таҕыс, ытын; восходить на гору хайаҕа ытын; 2. (о светилах) таҕыс; 3. к чему (иметь своим началом) тиий, саҕалан, төрүттэн; многие обычаи восходят к глубокой древности үгус абыычайдар бэрт былыргы кэмҥэ тиийэллэр.

быть против кого-чего-л., противодействовать, противоречить кому-чему-л.; отражать (напр. нападение); ити абыычайы утарар это противоречит обычаю; кини этиитин утарбыттара они были против его предложения; советскай норуот сэриини утарар советский народ против войны; өстөөх атаакатын утар = отразить атаку врага.