канат || канатный; ханааты тарт = тянуть канат.

прил. сымалаламмыт, сымалалаах; смолёный канат сымалаламмыт ханаат.

бечева, канат; муҥха бэчимэтэ бечева невода.

ж. канарейка (сырдык араҕас түүлээх ырыаһыт чыычаах). канат м. ханаат.

сое. 1. сөлүн, сөллен хаал; канат отвязался ханаат сөллөн хаалбыт; 2. от кого-чего, перен. разг. (отделаться) киэр буол, араҕыс.

ж. 1. собир. тэрил, сэп; рыболовная снасть балыктыыр тэрил; бондарная снасть уһаат оҥорор тэрил; 2. мор. (канат, верёвка) быа-туһах.

м. 1. (судно) буксуур; 2. (канат) буксуур быа; # взять на буксир буксуурдаа (хаалан иһэр киһиэхэ сорудаҕын толороругар көмөлөс).

нареч. 1. (плохо) мөлтөхтүк; слабо владеть языком тылы мөлтөхтүк бил; 2. (не туго) холкутук, кытаанаҕа суохтук; канат слабо натянут ханаат холкутук тардыллыбыт.

сов. что 1. үүннэрэн таһаар; нарастить новую кожу мед. саҥа тириини үүннэрэн таһаар; 2. (удлинить) салҕаа; нарастить канат ханааты салҕаа; 3. разг. (проценты, долги и т. п.) элбэт, хаҥат.

прил. 1. (натянутый, упругий) кытаанах; тугая пружина кытаанах куруһуна; 2. (набитый) ыга симиллибит; тугой мешок ыга симиллибит куул; 3. (крепко сплетённый) кытаанах өрүүлээх; тугой канат кытаанах өрүүлээх ханаат; # тугой на ухо разг. дөйүҥү.