сов. тэлгэн.

и. д. от тэлгэн=.

несов. 1. (лежать, покрывая поверхность) тэлгэн, тэлгэнэ сыт; 2. (расстилаться) тэлгэнэ сыт, нэлэйэн көһүн; 3. (расти, распространяя стебли, ветви) тэлгэн, тэлгэнэ үүн; 4. (над поверхностью чего-л.) тэлгэн; туман стелется по земле туман сиринэн тэлгэнэр; плющ стелется под ногами аллара плющ тэлгэнэ сытар.

несов. 1. см. разостлаться; 2. (простираться) тэлгэнэ сыт, нэлэйэн көһүн; вдали расстилались поля ыраах хонуулар нэлэйэн көстөллөрө; 3. (стлаться) тэлгэн; дым расстилается по земле буруо сиринэн тэлгэнэр.

гл
арыллар, сөллөр, тэлгэнэр

сов. 1. (лечь надолго) сыт, сытын; медведь залёг в берлоге эһэ арҕаҕар сыппыт; залечь спать утуйаары сыт; 2. (притаиться) саһан сыт; разведчики залегли в кустах разведчиктар ыарҕа быыһыгар саһан сыттылар; 3. геол. сыт, баар буол; руда залегла здесь неглубоко руда манна чычаастык сыппыт; 4. перен. (расположиться внизу) тэлгэн, тэлгэнэ сыт; город залёг в котловине куорат хотоолго тэлгэнэ сытар; 5. перен. (глубоко запечатлеться) иҥэн хаал; 6. (о морщинах и т. п.) сурулун, мыччыһын.

нареч. алларанан; дым стелется понизу буруо алларанан тэлгэнэ устар.

стланик м. тэлгэнэ үүнэр ыарҕа (туундараҕа уоннахайаҕа намыһах ыарҕа).

прил. 1. сыылар, сыыла сылдьар; ползучее животное сыылар харамай; 2. бот. эриллэн үүнэр, тэлгэнэ үүнэр; ползучие растения тэлгэнэ үүнэр үүнээйилэр.

сущ
1) мат (муостаҕа тэлгэнэр улахан халыҥ таҥас)
2) мат (саахымат оонньуутун түмүгэр кыайбыты биллэрэр тыл)