сущ.
(мед) укол

м. 1. (по гл. уколоть 1) тэһэ анньыы, кэйии; укол иголкой иннэнэн тэһэ анньыы; 2. (по гл. уколоться) тэһэ анньыныы, кэйинии; 3. мед. укол; назначить больному уколы ыарыһахха уколла анаа; 4. перен. хаарыйыы, таарыйыы, тыытыы.

укол; ыарыһахха укол оҥор = сделать больному укол.