нареч. эмискэ, эмискэччи.

ж. мутация (1. харамайга, үүнээйигэ эмискэччи саҥа биологический уларыйыы; 2. уол оҕо улаатан иһэн куолаһа уларыйыыта).

нареч. вдруг, внезапно, неожиданно; эмискэ тыал тустэ вдруг поднялся ветер; эмискэ ыарый = внезапно заболеть; ср. эмискэччи.

I м. (ход лошади) ту ос бөтөрөҥ; пустить лошадь карьером аты туос бөтөрөҥу- нэн түһэр; # с места в карьер тута, эмискэччи (бэлэмэ суох).

1) теряться; оторопеть; эмискэччититтэн уолуйан хаал= растеряться от неожиданности; 2) диал. быть лунатиком.

(взо=, взъ=, вс=) приставка, суолтатынан көрдөрөр: 1) хайааһын үөһэ диэки (өрө) хайысхалааҕын, хол. взлететь көтөн таҕыс, өрө көтөн таҕыс; 2) хайааһын тыҥааһыннаа-ҕын, эмискэччитин, хол. взбухнуть үлүн, үллэн таҕыс; взмолиться ааттаһан бар, көрдөс; 3) хайааһын бүтэһиктээҕин, толорутун, хол. взбесить иирдэ кыыһырт, наһаа кыйахаа.