сущ.
дэриэбинэ; тыа

ж. кыра дэриэбинэ.

м. аул (Кавказка, Орто Азияҕа дэриэбинэ).

прил. дэриэбинэ, тыа; деревенский житель тыа олохтооҕо.

окружённый, окаймлённый; күөх тыанан тулалаах дэриэбинэ деревня, окружённая лесом.

сов. элэҥнээ, элэгэлдьий; замелькали огни деревни дэриэбинэ уоттара элэҥнэстилэр.

ж. 1. (селение) дэриэбинэ; 2. (жители) дэриэбинэ, ыаллар; 3. (сельская местность) тыа; город и деревня куорат уонна тыа.

сов. эмсэҕэлээ, алдьан, ньочоотур; село пострадало от пожара дэриэбинэ уоттан эмсэҕэлээтэ.

иметь, приобретать пай; дэриэбинэ олохтооҕо үксэ пайдаммыт большинство жителей деревни имеют пай (в кооперативе).

ближний, близкий; чугастааҕы дэриэбинэ мантан биэс биэрэстэ ближняя деревня отсюда в пяти верстах.