сов. 1. на кого-что (косо посмотреть) кынчарый, кынчарыйан ыл; 2. (искривиться) сөрүөһүн.

сов. 1. (стать косым) иҥнэри бар, кыҥнай, олдьой; 2. разг. (скосить глаза на кого-что-л.) кынчайан көр, кынчарый, кылдьый.

несов. 1. (кривиться) иҥнэй, сө-ру^ччү тарт; дверь косится от сырости хал-^ан сиигирдэҕинэ сөрүөччү тардар; 2. (смотреть искоса, сбоку) кынчарый; 3. перен. (смотреть недружелюбно) кырыы хараххынан көр, абааһы көр.

нареч. кынчыатаан, кынчарыйан; искоса поглядывать на кого-л. кими эмэ кынчыатаан көрүтэлээ.

прил. 1. (наклонный) иҥнэри, сытыары; 2. (кривой, перекошенный) олдьу, халдьыр; косая рама олдьу араама; 3. (косоглазый) кылчаҕар, кылар; 4. перен. (недружелюбный) кынчарыйар, кынчыатыыр; бросать косые взгляды кынчарыйа көрүтэлээ; 5. в знач. сущ. м. разг. (заяц) кылчаҕар (куобах); # косая сажень в плечах дара буурай сарыннаах.

1) обладающий речью; уус тыллаах красноречивый; куһаҕан тыллаах сквернослов; сытыы тыллаах острый на язык, остроумный; тыллаах сыҥааҕым баранна мне надоело ему говорить; онуоха убаһата тыллаах буолла... на это (вдруг) жеребёнок сказал... (в сказке); тыллаах этэр, харахтаах кынчарыйар, илиилээх охсор у кого язык—бранит, у кого глаза— косится, у кого руки—бьёт (т. е. все обижают кого-л.); үтүө киһи биир тыллаах посл. у доброго человека одно крепкое слово; 2) языкастый, острый, бойкий на язык; тыллаах дьахтар языкастая женщина; 3) имеющий язычок, стержень; с... язычком, с... стержнем; бу күлүүс хас да тыллаах у этого замка несколько ключей.