сущ
чуулаан

м. чуулаан, хоспох.

ж. I. горн, клеть (шахтаҕа түһэр-тахсар оҥоһук); 2. (кладовая) чуулаан.

несов., залезть сов. 1. (взобраться) ытын; залезть на дерево маска ытын; 2. (проникнуть тайком) киир; воры залезли в чулан уоруйахтар чуулааҥҥа киирбиттэр; # залезть в долги разг. иэскэ киир.