гл.
айанныыр, сылдьар (сырыт); миинэр (миин)

сущ.
миин
Собо миинэ. Хаппыысталаах миин.  Оҕонньор итии миини иһэн бурдьугунатара иһиллэр. М. Доҕордуурап.

нареч
миинэн

1)* *побуд. от *миин = сажать *кого-л. верхом; уолу оҕуска мииннэр = посадить мальчика на быка; 2) разг. огреть; сискэ мииннэр = огреть по спине.

несов. 1. айаннаа, сырыт; ездить на оленях табанан айаннаа; ездить за город куорат таһыгар тахса сырыт; 2. (уметь пользоваться чём-л.) миин; ездить на велосипеде велосипеды миин.

сов. кого, разг. 1. (замучить ездой) быпа миин, быпа көлүй; заездить лошадь аты быһа көлүйэн кэбис; 2. перен. (замучить непосильной работой) сыратын быс, күүһүн бараа.

м. ыҥыырга олорооччу, миинэн иһээч-чи.

нареч. миинэн, ыҥыырынан; ездить верхом ыҥыырынан айаннаа; сидеть верхом на стуле олоппоһу миинэн олор.

прил. туоруур, мииннэри быраҕыы; перекидной мост туоруур муоста.

м. джигит (аты миинэн араас хапсаҕай хамсаныылары оҥорор киһи).