только мн. күүлэ.

сущ
(ед. ч. нет)
күүлэ

сущ
терраса (киэҥ, аһаҕас эбэтэр таас эркиннээх күүлэ)

1) хмурый, насупленный; сабыстыгас хаастаах с насупленными бровями; 2) низкий, нависший; сабыстыгас күүлэ низкие сени.

ж. терраса (1. кирилиэс курдук кэр-диистэнэн түһэр хайа, сир; 2. дьиэ ааныгар эбэтэр ойоҕоһугар сайыҥҥы күүлэ дьиэ).

сильно, глухо стучать, шуметь; күүлэҕэ ааны дүрбүйдүлэр в сенях сильно застучали в дверь.

с. күүлэй, күүлэйдээһин; күүлээҥки.

м., ж. разг. күүлэмсик, күүлэй киһитэ.

мэлиллээһин, ибиирдиллээһин, дисперсность (кытаанах эттик мэлиллиитин, убаҕас — кбиирдиллиитин таһыма. Төһөнөн кыра кыырпахтар Yec-күүллэр да М. эбэтэр И. таһыма соччонон үрдүк.)