сущ
хотоол

ж. хотоол.

ж. хотоол.

ж. хотоол сир.

ж. толбон, хотоол, хонуу.

ж. I. (у животного) сие хотооло; 2. геогр. хайа хотооло (сие хайа үрдүк чыпчаал-ларын икки ардынааҕы намтал).

м. 1. керүү, харах; перед нашим взором открылась долила биһиги харахпыт иннигэр киэҥ хотоол арылла түстэ; потупить взор умса кер; 2. взоры мн. перен. (внимание) харах, санаа; взоры всех были прикованы к этим событиям бары дьон хараҕа бу собы-тиеларга хатаммыта.

олохсуйбут ууну бырахтарыы, түһэрии (нүөлсутүллэр сир хотооллоругар олохсуйбут ууну носуоһунан оботторон туора бырахтарыы эбэтэр хоруу хаһан түһэрии.)

1) ночевать, проводить ночь где-л.; манна хон ночуй здесь; 2) задерживаться (о снеге); хотоолго хаар хоммут в низине снег ещё лежит # дьон тыла хонно он стал притчей во языцех.

сов. 1. (лечь надолго) сыт, сытын; медведь залёг в берлоге эһэ арҕаҕар сыппыт; залечь спать утуйаары сыт; 2. (притаиться) саһан сыт; разведчики залегли в кустах разведчиктар ыарҕа быыһыгар саһан сыттылар; 3. геол. сыт, баар буол; руда залегла здесь неглубоко руда манна чычаастык сыппыт; 4. перен. (расположиться внизу) тэлгэн, тэлгэнэ сыт; город залёг в котловине куорат хотоолго тэлгэнэ сытар; 5. перен. (глубоко запечатлеться) иҥэн хаал; 6. (о морщинах и т. п.) сурулун, мыччыһын.